Ο διαφορετικός μας εορτασμός

Χωρίς επισημότητες και ειδικές προσκλήσεις ή... προσκολλήσεις σε τοπικούς προεστούς, συνδράμαμε στην προβολή στον τόπο μας του θεατρικού δρώμενου «εθνικαί εορταί» και της ελεύθερης συζήτησής των μηνυμάτων του που το ακολούθησε μετά την πραγμάτωσή του.

  

«εθνικαί εορταί». Μια παράσταση που ανέβηκε, τελικά, στα Βριλήσσια, παρά τις δυσκολίες που παρουσιάστηκαν στη διαδρομή για να πραγματοποιηθεί το ντεμπούτο της στο προάστιό μας. Η παρουσία κόσμου απολύτως ικανοποιητική, συγκινητική. Σε μια ημέρα δύσκολη, εμβόλιμη αργιών και εργάσιμη, για όσους δεν είχαν εκδράμει.

Εκδήλωση που θέλησε να δώσει κάτι διαφορετικό από τα συνήθη καλέσματα, με την προκαθορισμένη τυπικότητα ανούσιας επιβεβαίωσης κάποιας υποτιθέμενης υπεροχής δημοτικών αρχόντων, σε μια περιοχή δημοτών που δεν λείπουν οι κάτοικοι υψηλού ποιοτικού επιπέδου, ιδίως όσοι αποστρέφονται τον υπερσυντηρητισμό των «ναφθαλινάτων» τοπικών προεστών.  Έργο που άνοιξε και στην πόλη μας έναν δύσκολο διάλογο για τα δεινά που έχει γνωρίσει ο κόσμος από το φασισμό και τον πολιτικό φανατισμό. Δύσκολο, αλλά ταυτόχρονα απόλυτα αναγκαίο. Αν τουλάχιστον, καταρχάς ως πολίτες, διατηρούμε στοιχειώδη αυτοσεβασμό και αληθινή δημοκρατική αντίληψη.

Στις μέρες μας, η πίστη στη δημοκρατία, συκοφαντημένη από τις βαριές παθογένειες, ιδίως της μετά τα μέσα της δεκαετίας του ’90 ύστερης μεταπολίτευσης, σε συνδυασμό με την οπισθοχώρηση του κοινού ευρωπαϊκού οράματος από τη νεοφιλελεύθερη γερμανική και συμμαχική της κυριαρχία, τείνει να θεωρείται από ορισμένους αμφιλεγόμενης αξιοπιστίας θεσμική προσέγγιση διευθέτησης της κοινωνικοπολιτικής μας ζωής. Παρά τους διάφορους παραμορφωτικούς φακούς, όμως, ο τόπος μας και οι άνθρωποί του παραμένουν προσηλωμένοι στη δημοκρατία. Και πρέπει να καταστεί κοινός τόπος ότι σε περίοδο βαθιάς ύφεσης και πολυδιάστατης κρίσης, μοναδική λύση αποτελεί η ανύψωση της δημοκρατίας, από το χαμηλό σημείο λειτουργικότητάς που βρέθηκε τα τελευταία χρόνια εσωτερικά και ευρωπαϊκά και το οποίο ευθύνεται για πολλά από τα δεινά μας, κι όχι, φυσικά, η καταβαράθρωσή της.

Πολίτες των Βριλησσίων - στους οποίους περιλαμβάνονται πέραν του γράφοντος και οι Γιώργος οικονόμου, Ιωάννα Κούνα, Μιχάλης Ανδριόπουλος και Χριστίνα Παπαδόπούλου - μαζί με φίλους νέες και νέους ευαισθητοποιημένους ηθοποιούς από γειτονικά προάστια και το κέντρο αναλάβαμε την ευθύνη που νιώσαμε ότι μας αναλογεί να παρουσιάσουμε ένα μήνυμα κατά του πολιτικού φανατισμού και να συζητήσουμε ανοιχτά για το σήμερα με βάση καταγεγραμμένα ιστορικά γεγονότα που μέσω της υποκριτικής τέχνης παρουσιάστηκαν την περασμένη Δευτέρα 24 Μαρτίου στην αυτοσχέδια σκηνή που στήθηκε στην αίθουσα «Νίκος Εγγονόπουλος» του Πάρκου «Μίκης Θεοδωράκης». Κρίναμε, ακόμα, ότι μια εκδήλωση διαπνεόμενη από αυτή τη λογική όφειλε να περιλάβει μνεία στον συμπολίτη μας ειρηνιστή και με  ιδιαίτερη προσφορά στην αναζήτηση ενός διαφορετικού από το τρέχον προτύπου παραγωγής πολιτισμού, Σωτήρη Σιώκο, ο οποίος πολύ πρόσφατα έφυγε από τη ζωή. Με τις όποιες ενδεχόμενες δικές μας ανεπάρκειες ή αστοχίες, αποφασίσαμε και τολμήσαμε, πάντως, το διαφορετικό, όπως θεωρήσαμε ότι μας αντιστοιχεί ως χρέος μας απέναντι στη γενιά μας και τις νεότερες γενιές του τόπου μας, αρνούμενοι την πρόσληψη της πόλης μας ως ένα πεδίο ρηχής αυτοπροβολής και στείρου παραγοντισμού.  

Οι δημοτικές εκλογές πλησιάζουν. Με ελάχιστες αλλά λαμπρές εξαιρέσεις, τα Βριλήσσια για δεκαετίες έχουν λειτουργήσει και λειτουργηθεί στην τοπική πολιτική σκηνή σαν σκηνικό απόλυτου προσωπικού παραγοντισμού. Είναι σίγουρο ότι υπάρχουν αρκετοί και από πολλές πλευρές που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα. Όσο η κρίση, όμως, βαθαίνει τόσο πιο απαιτητική γίνεται η πολιτική και η ανάγκη ουσιαστικής άσκησής της, μέσω πραγματικών συγκλήσεων. Κατεξοχήν στην αυτοδιοίκηση και φυσικά και στο δήμο μας!

Οπωσδήποτε, στην αυτοδιοίκηση δεν απαιτείται, κι ούτε είναι σε καμία περίπτωση χρήσιμη, η στενή συσχέτιση της με τη γενική πολιτική. Από την άλλη πλευρά, όμως, η δημοτική πολιτική δεν ασκείται σε πολιτικό κενό και απόλυτα εξαρτημένη από εγωιστικούς παραγοντικούς υπολογισμούς. Πρέπει να θεωρείται εκ των ων ουκ άνευ ότι, οφείλει να βασίζεται σε μια βαθύτερη πολιτική φιλοσοφία που να διαπνέει τα σχήματα και τους εν ενεργεία ή εν δυνάμει εκπροσώπους της, καθέναν φορέα και πρόσωπο από τους συμμέτοχους και συνδιαμορφωτές της αυτοδιοικητικής πολιτικής.

Υγ. Ευχαριστίες στους «ξωτικούς» πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς Ιωάννα Κοντούλη, Ελένη Αυλωνίτου, Ελίζα Πολίτη και Δημήτρη Λοτσάρη, όπως και στον «δικό μας» Ξένο Μανιατογιάννη, οι οποίοι προσήλθαν να παρακολουθήσουν το θεατρικό δρώμενο από ενδιαφέρον για το πραγματευόμενο θέμα του και χωρίς οποιαδήποτε διαβεβαίωση-εγγύηση για την προσωπική τους προβολή και πλαίσιο συμμετοχής τους στην ελεύθερη συζήτηση μετά από την παρουσίασή του.

Υγ.2 Το πιο θερμό ευχαριστώ  στους φίλους ηθοποιούς Βασίλη Βιλαρά, Μαρία Θρασυβουλίδη και Πηνελόπη Τσούτσουβα, οι οποίοι συγκινημένοι από το αντιφασιστικό και ενάντια στον πολιτικό φανατισμό - ουσιαστικά συμφιλιωτικό - μήνυμα που θέλησαν να μεταδώσουν με το έργο τους, συνδημιούργησαν – σκηνοθετώντας και παίζοντας από κοινού - το εν λόγω δραματούργημα, για να το παρουσιάσουν εθελοντικά, μετά από τη σχετική παρότρυνσή μας, στους κατοίκους των Βριλησσίων.

Επαναφορά για την τελική ευθεία!

Μετά από καιρό είναι η ώρα να επιστρέψει η προσωπική μου αρθρογραφία για τα τοπικά θέματα των Βριλησσίων στο προσωπικό μου μπλογκ. Στο μεσοδιάστημα τα άρθρα μου δημοσιεύονταν στην ιστοσελίδα της δημοτικής κίνησης που συμμετέχω, «Βριλήσσια Δήμος Δημιουργίας», όπως για μερικά από αυτά θα εξακολουθήσει να γίνεται και στη συνέχεια, ενώ σταδιακά  θα αναρτηθούν εδώ και όσα έχουν φιλοξενηθεί εκεί. Επειδή λογικά, πλέον, η αρθρογραφική κίνηση είναι μεγαλύτερη από συνυποψηφίους στην ιστοσελίδα της δημοτικής μας παράταξης, αλλά και για τη δημοσίευση άρθρων ευρύτερου πολιτικού περιεχομένου πέραν των αυτοδιοικητικών-δημοτικών θεμάτων, όπως αυτά που τα τελευταία χρόνια δημοσιεύω στον καθημερινό και κυριακάτικο Τύπο και στην ιστοσελίδα neolaia.gr - αρκετά εκ των οποίων μπορείτε να αναγνώσετε στην ηλεκτρονική διαδικτυακή στήλη μου http://www.neolaia.gr/author/mavalexis/ - το παρόν ιστολόγιο θα αποτελέσει στο εξής βασικό πυλώνα της επικοινωνίας μας.

Η διαφορά ποιότητας του ενωτικού Σωτήρη Σιώκου

Είχα την τιμή να γνωρίζω τον Σωτήρη Σιώκο από δύο τοπικά πεδία. Από αυτό των Βριλησσίων και από εκείνο του κέντρου της Αθήνας. Και στα δύο υπήρξε ένας βαθύτατα  έντιμος άνθρωπος της αριστεράς, του ειρηνιστικού κινήματος και των ιδεών της σύγχρονης ριζοσπαστικής πολιτιστικής προσέγγισης.

                                  
Την προσωπική γνωριμία μου την οφείλω στη στενή σχέση του εκλιπόντος με τον σκηνοθέτη και ηθοποιό θείο μου Ανδρέα Μαυραγάνη. Χαρακτηριστική φυσιογνωμία στα στέκια καλλιτεχνών και ελεύθερων σκεπτόμενων ανθρώπων των Εξαρχείων άνοιγε με τη χαρακτηριστική ομιλία του συχνά-πυκνά κουβέντες με την ομήγυρη των φίλων του και σου προκαλούσε το ενδιαφέρον να αντιληφθείς το πρίσμα της ιδιαίτερης και ευαίσθητης σκέψης του. Μιλούσε για την τύχη και την ευθύνη της αριστεράς για τον τόπο, αλλά και για σημαντικότερα ή λιγότερο σημαντικά θέματα πολιτισμού και γενικά για οποιοδήποτε θέμα της πολιτικής επικαιρότητας το καλούσαν οι συνθήκες.

 Σε ό,τι αφορά στα Βριλήσσια οι μνήμες είναι περισσότερο τοπικές πολιτικές. Και πάντα θετικές. Θα στηριχθεί ο Σταμάτης στον δεύτερο γύρο; Θα γίνει η συμπαράταξη προοδευτικών, δημοκρατών και αριστερών δημοτών και δυνάμεων για να αντιμετωπιστεί το 42%; Θα προσέλθουν όλοι στις κάλπες  για την ανατροπή του Ιωαννίδη από τον Ξένο; Πάντα ο Σωτήρης ήταν εκεί, χωρίς μικρότητες και δεύτερες σκέψεις, μαθαίναμε η νεότερη γενιά στελεχών της τοπικής μας παράταξης του νήματος που τη διατρέχει από τον Αντώνη Ράμφο και τον Κώστα Πολίτη μέχρι τον Σταμάτη Λώλα και τον Ξένο Μανιατογιάννη, την οποία στην ιστορική της προέκταση, έχω κι εγώ τα τελευταία χρόνια την τιμή να εκπροσωπώ.

Τη βροχερή Παρασκευή του αποχαιρετισμού του σεβαστού αριστερού πολίτη και πολιτικού ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας και πολλά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρώην Δήμαρχος Σταμάτης Λώλας, ο Γιάννης Τσούτσιας και η «Δράση για μια άλλη Πόλη», η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη και στελέχη της, ο Ξένος Μανιατογιάννης και μέλη της δημοτικής κίνησής του «Βριλήσσια Δήμος Δημιουργίας», ο επί χρόνια επικεφαλής της κομμουνιστικής δημοτικής παράταξης Φάνης Αρχιμανδρίτης, πολλά ακόμα άλλα στελέχη από το σύνολο των δημοτικών παρατάξεων και πλήθος αριστερών, προοδευτικών και κάθε πολιτικής απόχρωσης φίλων και συμπολιτών του, παραβρέθηκαν ή απέστειλαν τα ειλικρινή τους μηνύματα συλλυπητηρίων για το τελευταίο αντίο στον Σωτήρη Σιώκο, αποκαλύπτοντας το ευρύ φάσμα της απήχησής του. Επειδή προσωπικά δεν είχα την ευκαιρία να το κάνω στην τελετή αποχαιρετισμού του, εκφράζω κι εγώ από αυτή τη γωνιά του διαδικτύου τη λύπη μου για το θάνατό του σημαντικού συνδημότη μας. Σε πολιτικό επίπεδο, για το δυσαναπλήρωτο κενό που αφήνει στην κοινωνικοπολιτική ζωή, την αριστερή σκέψη, τον πολιτισμό, αλλά και στον τόπο μας τα Βριλήσσια, ως φωνή προοδευτικής ενότητας, όπως φυσικά  και – πρωτίστως - στους συγγενείς και οικείους του.
 «Καλό ταξίδι» συντοπίτη αγωνιστή και ειρηνιστή Σωτήρη!